Lynn Van Hoof

Regelmatig verschijnt er een bericht in het nieuws dat er ineens veel meer mensen met ADHD of autisme zijn. Zo ook de voorbije weken. Logisch dat mensen dan denken dat ineens iedereen ADHD’er of autist is. Toch is dat echt niet zo. Eerst kwam de Belgische krant De Tijd met een uitgebreid artikel dat er meer mensen met autisme bij het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap geregistreerd staan én dat ook steeds meer hulp gevraagd wordt voor autisme d.m.v. inkomensvervangende tegemoetkoming. Later kwamen talloze Nederlandse bronnen met het nieuws dat er een flinke stijging te zien is in het aantal ADHD-middelen zoals medicatie. Uiteraard wordt in beide gevallen meteen gevraagd of de stijgingen zorgwekkend zijn en hoe het überhaupt kan. Daar zijn verschillende verklaringen voor. De eerste verklaring is dat ze zowel bij autisme als bij ADHD een stijging zien in diagnoses bij vrouwen. Zoals ik al eerder aangaf in mijn blog ‘Hoe genderongelijkheid en hormonen het niet makkelijk ...

Plannen is voor een ADHD’er absoluut niet vanzelfsprekend. Het is voor ons niet altijd duidelijk wat belangrijk is, wat wanneer moet of hoe lang iets duurt en het is zeker niet makkelijk om tijd in te schatten. Toch maak ik meestal, ik herhaal meestal, een plannetje wanneer we op reis gaan. Mijn laatste reis dateert van mei, toen mijn man en ik vierden dat we elkaar al 11 jaar liefhebben. We reden met mijn auto naar de Duitse stad Kassel en verbleven een paar dagjes in een leuk hotelletje. Ook deze keer maakte ik een plannetje en daar zijn een aantal stappen voor nodig. Eerst zoek ik wat bezienswaardigheden op, dan volgt er gekibbel over welke bezienswaardigheden het nu echt waard zijn om te bezichtigen en pas daarna maak ik een soort dagschema. We beslissen alles samen, al geeft mijn man mij meer de keuze wat we bezoeken en ik hem over waar we verblijven en eten. In de planning horen standaard een aantal dingen te staan. Zo noteer ik altijd het adres waar we verblijven, de adressen va...

Zoals elke relatie anders is, is rouw dat ook. Het zijn beide unieke belevenissen die alleen jij meemaakt, ook al is het iets wat iedereen ooit leert kennen.    In haar bundel 'Elke wind waait jou naar mij' verhaalt Heleen van der Pijl over haar eigen proces van verlies en herinnering aan haar moeder Janneke. In vier delen leidt ze ons langs een scala aan emoties, vanaf het moment dat ze weten dat het einde nadert tot hoe het verder moet daarna. Ze doet dat soepel en zacht met vlotte en moeiteloze rijm in haar gedichten en herkenbare terugblikken in de verhalen ertussen. Het voelt bijna als memoires van hoe zij haar moeder zag tout-court, maar ook hoe ze alles heeft beleefd.   Naast de betekenisvolle woorden staan prachtige, breekbare aquarellen gemaakt door Heleens vader. Het zijn natuurbeelden die niet enkel zijn creatieve nalatenschap in de bundel van zijn geliefde dochter zijn, maar voor mij zelfs de woorden, het proces en het beeld van Janneke als persoon...

Het AD plaatste onlangs een nieuwsbericht dat mbo-studenten Bianca en Lenthe hun opleiding niet zouden halen door de verplichte rekentoets. Ze hebben dyscalculie en rekenen is dus zeker niet hun sterkste kant. Voor alle andere onderdelen haalden ze wel mooie voldoendes. Later gingen NPO Radio 1 en EenVandaag even na of de claim van Bianca dat ze al sinds haar derde de diagnose heeft wel kan kloppen. In mijn ogen compleet naast de kwestie.    De verplichte rekentoets voor MBO-studenten was een tijdje afgeschaft, maar is dus terug sinds 2022. Studenten die mede door hun rekenstoornis een opleiding kiezen waarbij dat geen problemen zou moeten opleveren komen zo dus weer in de knel. Het bericht in het AD laat dit duidelijk blijken. Twee studenten die een richting volgen waar ze goed in zijn en voldoendes halen, maar de bal misslaan bij de verplichte rekentoets. Dat gebeurt meer bij studenten met dyscalculie waardoor ze niet kunnen niet afstuderen. Scholen zijn verplicht om gepast ...

Vul mijn hoofd met water doe het licht uit mondje dicht. Ik kom terug, later met nieuwe huid nieuw gezicht. In mijn theater ben ik de bruid het dwaallicht. Ik blijf verdwalen tussen hoge pieken  diep in bed blijven dalen als antieke parels in 'n waterbed het zijn geen heilige gralen  in het land van de zieken in het land van 't gebed en ik heb gebeden. Ik heb gesmeekt dat regen me zou bekleden tot ik doorweekt de lange wegen van de rede en verbleekt genade zou plegen genade zou krijgen voor de woorden die ik zou krijsen nooit meer zwijgen in alle talen het genie  dat niks kon bewijzen. Alleen maar dreigen met hypocrisie en vingerwijzen  want in mijn vingers zit uitgestorven taal als oerwezen  als doorzichtige vlinders die ik vertaal tot ellenlange hypothesen. Dan zijn haat en nijd indringers in waar normaal niets te vrezen en ik ben bang geweest. Dat ik niet besta dat mijn spiegelbeeld mijn gezicht afleest en in mijn drama mijn tong vereelt.  Een schilferbe...

Mijn diagnose haalde mij uit het asiel van verstoten en ongezien naar gelabeld en full screen. Ik was niet langer labiel. Ineens klikte ik in elkaar als een bouwset van k'nex of een webpagina vol factchecks. Ik was geen rotkind, blijkbaar. En ik heb gehuild ik was opgelucht zo vaak gevlucht zo vaak  van leven verruild. Gewoon een andere blueprint een ander brein een andere lijn. Gewoon geen rotkind. ©️ Lynn V.H.

Vastgenageld aan het zitkussen terwijl je spieren gespannen staan en geschreeuw van binnenuit ellenlange lijstjes opnoemt. Niet uit te leggen  hoe de haat opstapelt  hoe het bonken in je hoofd het kloppen op een deur die al jaren klem zit en dan de duizenden verontschuldigingen die uren later van je tong rollen alsof het nooit meer zal gebeuren. ©️ Lynn V.H.

Geef me jouw zaad plant het in mijn grond in mijn mond laat me overlopen tot alles voldaan is en zoen me dan. Proef mijn vruchten zuig het sap eruit en kluif me af tot overdaad langs je kin druipt en zoen me dan. Verzorg mijn wonden  waar je tanden zaten leg me in je armen laat me het achterste van je tong zien en doe het dan morgen opnieuw. ©️ Lynn V.H.

Het is zo klein achter in de keel achter slot en grendel zichzelf verstoten na een beet op de tong. Het blijft zwellen een allergische reactie wordt anafylactische shock en de weg raakt kwijt. In één adem is slechts residu te vinden van wat niet gezegd werd. ©️ Lynn V.H.

In het land van de blinden is eenoog koning zijn woorden als leidraad halve waarheden. Hij weet niet wat hij niet ziet denkt alles te weten zoekt vooral niets achter oneffenheden. In het land van de blinden is eenoog koning, zijn woorden als leidraad zwijgen in naam van vrede. ©️ Lynn V.H.

Zoals de zon stenen kust en de zee schelpen slijpt surf ik in jouw branding tot we schuim zijn. In jouw ademhaling vergeet ik mijn naam. ©️ Lynn V.H.

Handen die aan jassen trekken in een ontstuimige massa, je hebt beveiliging nodig om door zandkorrels te ploeteren. Tijd zonder vrijheid. De dorstigen nooit gelaafd. De hongerigen nooit gevoed. Het blijft maar regenen en muren sluiten zich voor je het weet hap je naar meer en is er te weinig. ©️ Lynn V.H.

Alles kan je ruiken verse regen op een warme grond bloemkoolsoep volgens nieuw recept  een dag hard gewerkt of het samen overhoop halen van het bed. Meteen herkend als lekker, heet of bitter alsof neurotransmitters iets willen vastnagelen tussen netvlies en neusvleugels. Alles behalve de geur van ongezegde dingen. ©️ Lynn V.H.

De stilte tussen twee stormen een ton vol regenwater waar niemand van kan drinken een zilte zee op de tong alsof de lucht haar adem inhoudt. Wanneer orkanen razen volgt het kind het spoor  de vernieling in. Het vergat of het wachtte of vluchtte in de stilte van de ton  waar niemand zou vinden de zilte zee op de tong. ©️ Lynn V.H.

Het eerste wat ik zie is je mond. Het vertelt me alles: hoe je dag ging wat zij zeiden hoe de weg lag wat je in je handen had. Het is die glimlach wanneer je naar me kijkt die om meer vraagt. ©️ Lynn V.H.

Hoe vat je samen dat wat niet binnensmonds past niet in de grond en niet in de aderen zit. Het is een overgave aan rede en vatbaarheid  aan willen zien wat ons blind houdt en doof en stil. Soms moet je herhalen wat ons blind houdt  en doof en stil maar hoe vat je samen dat wat niet binnensmonds niet in de grond en niet in de aderen past? Soms moet je herhalen wat ons blind houdt.  ©️ Lynn V.H.

Mijn woorden zijn nutteloos als het afgieten van gekookt water geen pasta, geen rijst zelfs geen zout smakeloze kopieën van andermans recept aangebrand en doorgekookt niets is bijtgaar of bien-cuit de pointe gemist, vlees hoefde namelijk niet in de pudding.  ©️ Lynn V.H.

Schoenen uitgestampt BH aan de kroonluchter Jij, die lekker voor me heeft gekookt en me met mijn buikje rond de warme douche in heeft gezet. Met haren nat, in mijn pyjama en een deken als cocon lig ik op je borst. Ik luister naar je hart, jij streelt mijn slaap. Nu is alles pluche en warm. Nu is alles zo het moet zijn. ©️ Lynn V.H.

Boven de grond wordt alles donker keel kapotgebeten tong weggerukt handen en voeten  in vrije val genageld. Zonder vleugels  of vanghanden hoeven de wolken niet. ©️ Lynn V.H.

Wanneer we de dagen optellen  weten we hoe weinig het zijn in een kinderhand tientallen  lijnen, elk een ander getij. Dus wie zijn wij? Ogen gesloten zien we onze kindertijd  in hars gegoten hoe we slopen door de tuin en bij de poort teruggefloten met handen in de zij. En nu hier ben jij, je mond in stilte open in je handen een glas wijn  is het nog te verkopen? Wanneer we de dagen optellen, weten we hoe weinig het zijn in een ander land tientallen kinderlijken op hoogtij. ©️ Lynn V.H.

Wanneer stilte te stil is zwijgt de oogopslag luider, Zwitsers zakmes geslepen op zwarte tong. Ze proeft het bedorven vlees negeert wijselijk het glas rode wijn. Hij sist door zijn tanden: "Ik heb je gezien.  De leugen heeft je ingehaald." Het lijkt eeuwen geleden dat er van waarheid gesproken werd. Als lava sijpelt het langs gesloten deuren. Ook hij werd gebrandmerkt, met lippen verzegeld door as en teer staart hij zich blind in woede, voedt het gif van oog naar mond. Ze heeft het nog nooit gedronken, maar kent meteen de zoete nasmaak. ©️ Lynn V.H.

Het is vragen stellen die het verhaal vertellen niet om te kwellen of oordeel te vellen. Het is blijven luisteren  wanneer ze enkel durven fluisteren. ©️ Lynn V.H.

Volgens een Australisch onderzoek zouden baby’s die ’s nachts langer en beter slapen minder kans hebben op ‘autistische trekjes’. In het onderzoek dat op 11 mei 2025 werd gepubliceerd werden 1074 moeder-kindparen gevolgd vanaf de geboorte van het kind tot hun elfde. Op zes en twaalf maanden werden slaappatronen onderzocht, op twee en vier jaar werd gekeken naar kenmerken van autisme en op elf jaar naar een eventuele diagnose. Uit de onderzoeken bleek dat baby’s die op zes maanden een uurtje meer slaap hadden 4 procent minder autistische kenmerken hadden wanneer ze twee en vier waren. Ook wanneer de baby’s vijf minuten later insliepen dan gemiddeld, bleken ze 1.5 procent meer kans te hebben op de zogenaamde autistische trekjes en 8 procent meer kans op een uiteindelijke diagnose. Opmerkelijk aan dit onderzoek is dat ze een groep pasgeborenen uit de algemene bevolking volgden en dus niet kinderen die sowieso al een verhoogde kans hadden op autisme, zoals kinderen met een broer of zus...