Huis van zelfbewaring

De muren zijn hard en de deur op slot
de trap een lijdensweg naar bed
de treden hoog en glad.
Ik sleur mijn lijf naar boven
leg mijn hoofd op de laatste trede
en verwacht een moment dat ik
me weer laat vallen.

Wat als ik verkeerd val?
Ben ik dan vrij?
Of op zijn minst een paar weken?

Hij roept of ik nog kom
ik hoor zijn stappen door de vloer
en volg ze gehoorzaam.
In bed weiger ik de duisternis
de tralies van slaap en vooral
de volgende dag tijd opgeven.
Hij legt zijn arm om me heen

ik zet mijn wekker.
Morgenochtend ben ik weer
gevangene nummer één.

©️ Lynn V.H.