Rechtdoor

De grijze haren en de rimpels,

de lachlijnen die we elkaar bezorgen.

Het groeien tot we niet meer weten wie we zijn,

onze handen naadloos in elkaar passen

en we niks meer moeten zeggen.

We weten alles al.

Eén blik wordt een schaterlach 

en wie ons hoort kijkt maar de andere kant op.

Het gaat maar door,

en ik weet,

het is geen toekomstvoorspelling,

niet op te schrijven of 

in boeken te plakken.

Alle momentopnames wijzen in dezelfde richting:

tijd schrijf je met andere letters.

Stop.

©️ Lynn V.H.