Lynn Van Hoof

Vul mijn hoofd met water doe het licht uit mondje dicht. Ik kom terug, later met nieuwe huid nieuw gezicht. In mijn theater ben ik de bruid het dwaallicht. Ik blijf verdwalen tussen hoge pieken  diep in bed blijven dalen als antieke parels in 'n waterbed het zijn geen heilige gralen  in het land van de zieken in het land van 't gebed en ik heb gebeden. Ik heb gesmeekt dat regen me zou bekleden tot ik doorweekt de lange wegen van de rede en verbleekt genade zou plegen genade zou krijgen voor de woorden die ik zou krijsen nooit meer zwijgen in alle talen het genie  dat niks kon bewijzen. Alleen maar dreigen met hypocrisie en vingerwijzen  want in mijn vingers zit uitgestorven taal als oerwezen  als doorzichtige vlinders die ik vertaal tot ellenlange hypothesen. Dan zijn haat en nijd indringers in waar normaal niets te vrezen en ik ben bang geweest. Dat ik niet besta dat mijn spiegelbeeld mijn gezicht afleest en in mijn drama mijn tong vereelt.  Een schilferbe...

Mijn diagnose haalde mij uit het asiel van verstoten en ongezien naar gelabeld en full screen. Ik was niet langer labiel. Ineens klikte ik in elkaar als een bouwset van k'nex of een webpagina vol factchecks. Ik was geen rotkind, blijkbaar. En ik heb gehuild ik was opgelucht zo vaak gevlucht zo vaak  van leven verruild. Gewoon een andere blueprint een ander brein een andere lijn. Gewoon geen rotkind. ©️ Lynn V.H.

Vastgenageld aan het zitkussen terwijl je spieren gespannen staan en geschreeuw van binnenuit ellenlange lijstjes opnoemt. Niet uit te leggen  hoe de haat opstapelt  hoe het bonken in je hoofd het kloppen op een deur die al jaren klem zit en dan de duizenden verontschuldigingen die uren later van je tong rollen alsof het nooit meer zal gebeuren. ©️ Lynn V.H.

Geef me jouw zaad plant het in mijn grond in mijn mond laat me overlopen tot alles voldaan is en zoen me dan. Proef mijn vruchten zuig het sap eruit en kluif me af tot overdaad langs je kin druipt en zoen me dan. Verzorg mijn wonden  waar je tanden zaten leg me in je armen laat me het achterste van je tong zien en doe het dan morgen opnieuw. ©️ Lynn V.H.

Het is zo klein achter in de keel achter slot en grendel zichzelf verstoten na een beet op de tong. Het blijft zwellen een allergische reactie wordt anafylactische shock en de weg raakt kwijt. In één adem is slechts residu te vinden van wat niet gezegd werd. ©️ Lynn V.H.

In het land van de blinden is eenoog koning zijn woorden als leidraad halve waarheden. Hij weet niet wat hij niet ziet denkt alles te weten zoekt vooral niets achter oneffenheden. In het land van de blinden is eenoog koning, zijn woorden als leidraad zwijgen in naam van vrede. ©️ Lynn V.H.

Zoals de zon stenen kust en de zee schelpen slijpt surf ik in jouw branding tot we schuim zijn. In jouw ademhaling vergeet ik mijn naam. ©️ Lynn V.H.

Handen die aan jassen trekken in een ontstuimige massa, je hebt beveiliging nodig om door zandkorrels te ploeteren. Tijd zonder vrijheid. De dorstigen nooit gelaafd. De hongerigen nooit gevoed. Het blijft maar regenen en muren sluiten zich voor je het weet hap je naar meer en is er te weinig. ©️ Lynn V.H.

Alles kan je ruiken verse regen op een warme grond bloemkoolsoep volgens nieuw recept  een dag hard gewerkt of het samen overhoop halen van het bed. Meteen herkend als lekker, heet of bitter alsof neurotransmitters iets willen vastnagelen tussen netvlies en neusvleugels. Alles behalve de geur van ongezegde dingen. ©️ Lynn V.H.

De stilte tussen twee stormen een ton vol regenwater waar niemand van kan drinken een zilte zee op de tong alsof de lucht haar adem inhoudt. Wanneer orkanen razen volgt het kind het spoor  de vernieling in. Het vergat of het wachtte of vluchtte in de stilte van de ton  waar niemand zou vinden de zilte zee op de tong. ©️ Lynn V.H.

Het eerste wat ik zie is je mond. Het vertelt me alles: hoe je dag ging wat zij zeiden hoe de weg lag wat je in je handen had. Het is die glimlach wanneer je naar me kijkt die om meer vraagt. ©️ Lynn V.H.

Hoe vat je samen dat wat niet binnensmonds past niet in de grond en niet in de aderen zit. Het is een overgave aan rede en vatbaarheid  aan willen zien wat ons blind houdt en doof en stil. Soms moet je herhalen wat ons blind houdt  en doof en stil maar hoe vat je samen dat wat niet binnensmonds niet in de grond en niet in de aderen past? Soms moet je herhalen wat ons blind houdt.  ©️ Lynn V.H.

Mijn woorden zijn nutteloos als het afgieten van gekookt water geen pasta, geen rijst zelfs geen zout smakeloze kopieën van andermans recept aangebrand en doorgekookt niets is bijtgaar of bien-cuit de pointe gemist, vlees hoefde namelijk niet in de pudding.  ©️ Lynn V.H.

Schoenen uitgestampt BH aan de kroonluchter Jij, die lekker voor me heeft gekookt en me met mijn buikje rond de warme douche in heeft gezet. Met haren nat, in mijn pyjama en een deken als cocon lig ik op je borst. Ik luister naar je hart, jij streelt mijn slaap. Nu is alles pluche en warm. Nu is alles zo het moet zijn. ©️ Lynn V.H.

Boven de grond wordt alles donker keel kapotgebeten tong weggerukt handen en voeten  in vrije val genageld. Zonder vleugels  of vanghanden hoeven de wolken niet. ©️ Lynn V.H.

Wanneer we de dagen optellen  weten we hoe weinig het zijn in een kinderhand tientallen  lijnen, elk een ander getij. Dus wie zijn wij? Ogen gesloten zien we onze kindertijd  in hars gegoten hoe we slopen door de tuin en bij de poort teruggefloten met handen in de zij. En nu hier ben jij, je mond in stilte open in je handen een glas wijn  is het nog te verkopen? Wanneer we de dagen optellen, weten we hoe weinig het zijn in een ander land tientallen kinderlijken op hoogtij. ©️ Lynn V.H.

Wanneer stilte te stil is zwijgt de oogopslag luider, Zwitsers zakmes geslepen op zwarte tong. Ze proeft het bedorven vlees negeert wijselijk het glas rode wijn. Hij sist door zijn tanden: "Ik heb je gezien.  De leugen heeft je ingehaald." Het lijkt eeuwen geleden dat er van waarheid gesproken werd. Als lava sijpelt het langs gesloten deuren. Ook hij werd gebrandmerkt, met lippen verzegeld door as en teer staart hij zich blind in woede, voedt het gif van oog naar mond. Ze heeft het nog nooit gedronken, maar kent meteen de zoete nasmaak. ©️ Lynn V.H.

Het is vragen stellen die het verhaal vertellen niet om te kwellen of oordeel te vellen. Het is blijven luisteren  wanneer ze enkel durven fluisteren. ©️ Lynn V.H.

Volgens een Australisch onderzoek zouden baby’s die ’s nachts langer en beter slapen minder kans hebben op ‘autistische trekjes’. In het onderzoek dat op 11 mei 2025 werd gepubliceerd werden 1074 moeder-kindparen gevolgd vanaf de geboorte van het kind tot hun elfde. Op zes en twaalf maanden werden slaappatronen onderzocht, op twee en vier jaar werd gekeken naar kenmerken van autisme en op elf jaar naar een eventuele diagnose. Uit de onderzoeken bleek dat baby’s die op zes maanden een uurtje meer slaap hadden 4 procent minder autistische kenmerken hadden wanneer ze twee en vier waren. Ook wanneer de baby’s vijf minuten later insliepen dan gemiddeld, bleken ze 1.5 procent meer kans te hebben op de zogenaamde autistische trekjes en 8 procent meer kans op een uiteindelijke diagnose. Opmerkelijk aan dit onderzoek is dat ze een groep pasgeborenen uit de algemene bevolking volgden en dus niet kinderen die sowieso al een verhoogde kans hadden op autisme, zoals kinderen met een broer of zus...

21 jaar was ze zette nagels waar ze nog nooit gezet waren zou bloed proeven en littekens maken. Hij zou haar herinneren hij zou haar in de spiegel zien als hij zichzelf in de ogen keek. Zijn greep loste wanneer haar tanden zijn tong in tweeën beet. Ze was 21 jaar, hij kreeg er twee. ©️ Lynn V.H.

Zij zijn de boodschappers  van warme dagen de kleuren waarop ze vliegen  strooien ze rond als stof wat je opsnuift wanneer blikken elkaar kruisen. ©️ Lynn V.H.

De dagen zijn als lucht of water. een zachte bries op een hete dag een zandstorm in de Sahara  een kabbelend modderstroompje een storm in een glas water Blaadjes die op de golven van de wind op straat belanden, nat worden en tot pulp vertrapt. Het zijn de dagen in wit zand waar ik even stil blijf staan. ©️ Lynn V.H.

Met de handen in de aarde van de volwassen tuin jezelf weer even kok wanen. Zandkoekjes en taarten, hoe natter het zand hoe makkelijker te bakken. Kleine hoopjes werden kastelen met emmertorens en een ingang niet groter dan een kinderhand. Muren zakten regelmatig in en het scheppen bleef duren tot er eindelijk wat trots was. En dan lopen naar mama, Kijk dan toch, kijk. Snel een appelsap, een koekje en terug met de handen in het zand. Onkruid vergaat niet vanzelf. ©️ Lynn V.H.

Waar het niet mag wordt het meest gewild.  In de rechterhoek achteraan in de bioscoop of in het parkbos tegen een 100-jarige eik. In vreemde dromen stiekem met iemand anders. Toegeven is even slikken, maar de meeste zijn bedrog. Later zal je lachen. Wanneer je dan zachtjes fluistert hoe hard je verlangen wordt hoe het niet mag is de adem in je nek  het heetst van de dag. ©️ Lynn V.H.

Wanneer ik voel hoe je naar mij draait en ik vluchtig je blik vermijd alsof ik verlegen ben wil ik dat je nog wat langer naar me kijkt. Ik hoor je zeggen: "Tikkie, jij bent het." ©️ Lynn V.H.

Ik heb toch zo'n honger naar Vlaamse pistoleekes die smelten in de mond naar het kneden van mals deeg tot krokante  ronde vormen Om ze tot slot al dente van  bijtsporen te voorzien. Ik gebruik hier codetaal, maar dat had je vast wel gezien. ©️ Lynn V.H.

ADHD-diagnostiek is tegenwoordig vaak tijdrovend en niet altijd correct. Dat zorgt voor lange wachttijden. Binnenkort kan het misschien sneller, want Zuid-Koreaans onderzoek toont dat kunstmatige intelligentie ADHD kan zien in je ogen . Het onderzoek gaat uit van de link tussen dopamine en netvliesfuncties, waaronder visuele verwerking en aandacht. Dopamine helpt in het verbeteren van de bloedstroom in het netvlies, vaatdichtheid en optische structuur. Eerdere onderzoeken tonen ook aan dat ADHD’ers o.a. dunnere netvliezen zouden hebben. Aangezien zij moeite hebben met het opnemen van de neurotransmitters dopamine en noradrenaline is het verband snel gemaakt. Om het verband te kunnen onderzoeken werden verschillende AI-modellen getraind om kenmerken in foto’s van het netvlies te herkennen. Daarvoor werden foto’s gebruikt van 323 kinderen met en 323 kinderen zonder de diagnose ADHD. De modellen bleken zeer accuraat in het voorspellen van de diagnose, met 96,9 procent nauwkeurigheid...

Op een dag wil ik alle talen kunnen spreken ook de onleesbare  de zwijgzame hoe een hoofd neergelegd wordt op een schouder hoe handen lucht verplaatsen voor ze in gedachten blijven hangen. Het zijn de duizenden betekenissen  van één zucht die lach en traan wegslikken. Het zijn de duizenden betekenissen van één oogopslag die hart en ziel beroeren. Op een dag  wil ik alle mensen kunnen bevatten ook de onleesbare  de zwijgzame. ©️ Lynn V.H.

Een vuilbekdier snoer je niet snel de mond. Regels gelden niet taboes zijn ongezond. Alles kan hier niks is ongegrond Waag het dus niet anders klappen op je kont. ©️ Lynn V.H. 

De grijze haren en de rimpels, de lachlijnen die we elkaar bezorgen. Het groeien tot we niet meer weten wie we zijn, onze handen naadloos in elkaar passen en we niks meer moeten zeggen. We weten alles al. Eén blik wordt een schaterlach  en wie ons hoort kijkt maar de andere kant op. Het gaat maar door, en ik weet, het is geen toekomstvoorspelling, niet op te schrijven of  in boeken te plakken. Alle momentopnames wijzen in dezelfde richting: tijd schrijf je met andere letters. Stop. ©️ Lynn V.H.

Het was vast niet de bedoeling ons te verraden en verbannen. We waren talrijk en overal, en plein public en ondergronds. Het was niet altijd rozengeur en maneschijn, het was overleven en wij waren aan de winnende hand. Toen kwam de haat. Jullie brood ons brood werd jullie dood en dat werd de onze. We zijn er nog, hoe klein ook  onze schilden niet zomaar gekraakt. Luister goed, Wij zijn niet de plaag de mens leeft op grote voet. ©️ Lynn V.H.