De bruid van Frankenstein

Laat het even duidelijk zijn

zonder ons geen wij

wat rijzen kan.

En nee, ook zonder jullie

gaat de oven niet aan.

Maar die vijf minuten

zijn geen identiteit.

Wij zijn meer dan iedere keer

negen maanden baktijd.

Wij zijn schrijvers

als Mary Shelley

over wie nog steeds

gedebatteerd wordt 

wiens pen het meest

haar verhalen vertelde,

alsof het toch echt niet kon

dat zij de vraag stelde 

wie het monster was.

Wij zijn kunstenaars

als Frida Kahlo

die gekluisterd aan bed

en in korset een wereld

voor zichzelf schiep

waar menig surrealist

niet over kon dromen,

terwijl zij in haar realiteit vroeg

wie het monster was.

Wij zijn leiders

als farao Hatsjepsoet

wiens visie voor Egypte

rijkdom en macht bracht

bekend als vrouw met nepbaard,

haar naam door zoonlief

weggebeiteld,

alsof hij wist

wie het monster was.

Wij zijn wetenschappers

als Mileva Mariç

wiens band met Einstein

steeds ellendiger werd

haar berekeningen en naam

zouden in zijn schaduw staan

zijn nobelprijsgeschenk aan haar

kon niet verzachten

wie het monster was.

Wij zijn uitvinders

als Rosalind Franklin

wiens DNA-onderzoek

geclaimd door collega's

na haar dood

de Nobelprijs won.

Ze sprak zichzelf bewust tegen

omdat ze wist

wie het monster was.

Wij zijn actrices

als Alyssa Milano

die van #MeToo 

een klankbord maakte

nadat Harvey Weinstein

ontmaskerd werd.

Duizenden vrouwen

zouden eindelijk aanduiden 

wie het monster was.

Wij zijn activisten

als Malala Yousafzai

wiens kritische blik

op hoe haar zusters

steeds minder vrouw

slaaf onder zwart laken werden

haar bijna de kop kostte

omdat ze durfde tonen

wie het monster was.

Ja, wij zijn meer dan

negen maanden baktijd,

zonder ons geen wij

wat rijzen kan.

Een gedeelde identiteit,

niet alle mannen,

wel alle vrouwen

die weten

wie het monster was.