Shell shocked

In mijn handen

is alles een mes,

vlijmscherpe

woorden 

handgranaten

die je brein

openrijten.

Shell shocked

in een paar zinnen.

De waarheid

komt hard aan,

molotovcocktails

vastgemaakt aan

bakstenen die

getinte ruiten

verbrijzelen,

de waan

verdelgen.

En misschien heb jij

kogelvrij glas,

maar is het ook

geluiddicht? 

Mijn verzen 

120 decibel,

een sterretje

dat zelfs carglass

niet kan herstellen.

Trommelvliezen

breken, oren bloeden

en ik zeg je bent

niets gewend.

Kijk naar buiten,

de wereld in, sta

in andermans

schoenen,

dat is pas pijn.

Wie niet horen wil,

moet voelen,

papercuts 

met mijn kladjes,

diepere krassen

dan mijn littekens

ooit waren,

iedere opmerking

een mokerslag.

Ik weet het

is best wel

geweldadig,

maar is dat niet

al weer normaal

tegenwoordig?

Tegen woorden

kan je niets

inbrengen.

Duldt je 

geen tegenspraak?

Dat is jammer dan,

ik beroep me op

de rechten van de mens

en dichterlijke

vrijheid. Die kan

niemand 

ons afnemen. 

Schrijven staat

ons op het lijf

geschreven,

vernielen van 

taboes met een

bevrijdend woord,

vernieuwende

zinsconstructie,

lang en breed.

In onze handen

is alles een mes,

geslepen pennen

spellen vlijmscherpe

woorden.

120 decibel

uit onze monden,

shell shocked

in een paar zinnen.