Viva Frida!

Haar lichaam

in puin,

rechtgetrokken,

vastgeschroefde

vlindervleugels

plakken 

aan de lakens,

bloem

verwelkt in

haar schoot.

Ze heeft lief,

rauw,

haar hart te groot

voor eender wie

haar leven

binnenstapt.

Haar wereld

het penseel,

symbolische

krachtbron.

Ze geeft pas op

wanneer ze de 

schoonheid

niet meer ziet.