De draak

Ik heb hem verslagen.

De draak,

de verkrachter van de goede zaak.

Ik heb hem eens goed

mijn zegje gezegd.

Hij stond perplex.

Grijs en kalend

gaf hij toe dat ik,

een vrouw notabene,

wel eens gelijk kon hebben.

Hij nam een bijna

Rodin-waardige pose aan,

zijn keel bevroor.

“Ik ben een ziekte!”

snikte hij.

“Nee,” zei ik,

“jij bent een aasgier,

een lijkenpikker die

voorgekauwde valsheden

opslurpt!”

Hij werd woest,

sloeg zijn lederen vleugels uit

en zwoor dat hij nog nooit
zoiets onbeschoft had gezien

als ik.

Ik lachte,

gaf hem een spiegel

en keerde zijn wereld om.