Op Water en Brood

Mensen zien niet meer
De schoonheid van weleer
Zij zijn immers verstard
In het leven dat hen hardt

Mijn naam draag ik al jaren
Met trots, pijn en vragen
Bekijk ik met lede ogen
Hoe zij mijn naam
Bedrogen

Het zijn zwarte zielen
Lopend over het verse gras
Van mijn schreiend graf
Nooit kom ik te boven
Wat zij mij hebben
Voorgelogen