Instadichters maken korte metten met stoffig imago poëzie.

Een week geleden, op 29 maart 2025, werd op het Instadichtersbal de Amaizing gereleased. Het nieuwe magazine van inspiratiecollectief Alle Monden toont ons dat poëzie en kunst helemaal niet saai hoeven te zijn.

Als redactielid, en auteur van een aantal interviews, ben ik natuurlijk apetrots op de Amaizing. De 144 instadichters die er met hun gedichten en quotes in prijken zijn dat ook, terecht! En dat heb ik de voorbije week zonder meer gemerkt. Mijn instagramfeed is niks anders dan ons prachtig blad. Eerst waren het uiteraard foto's en filmpjes van de release en de mensen die hun exemplaar mee naar huis namen. Nu zijn het de mensen die het op hun deurmat vinden. Fantastisch wat een bundel heerlijk geurend papier teweeg brengt.

Wat Amaizing ons vooral toont, is dat poëzie en kunst meer is dan tijdverdrijf voor intellectuelen die neerkijken op de 'gewone mens'. Of dat het ingewikkeld en vol moeilijke woorden moet zijn om goed te zijn. Nee, Amaizing, en daarmee ook de instadichters, zeggen net dat poëzie goed is wanneer het mensen raakt. En dat kan net zo goed in simpele taal, met woorden die we niet meteen moeten opzoeken in het woordenboek. Wanneer ik mensen vertel dat ik poëzie schrijf krijg ik meestal de reactie: " Oh, dat is niets voor mij." Tot ze wat van me lezen en het hen raakt. Poëzie is niet voor weinigen weggelegd, het is voor iedereen! En laat ik duidelijk zijn: poëzie is allerminst saai. Maar dat weet je pas als je dichters hebt zien feesten.

© Lynn V.H.

 

Wil je zelf een Amaizing op je deurmat vinden? Klik dan hier.