Fauteuil

Jij bent gewelddadig

overweldigend.

Ik loop over van jou,

overeet me aan jou

en heb nog steeds

niet genoeg.

Ik wil je kussen

tot je waterrimpels

krijgt op je vingers,

en ik mijn mond

niet meer tot woorden

kan vouwen.

Ik zal je strelen tot

het me pijn doet

zacht voor je te zijn

en mijn vingers

tussen je lippen wring

ter verkoeling.

Ik wil me aan je branden,

littekens van je maken

totdat jouw liefde

gebrandmerkt

staat in mijn lijf,

en leden.

Maar je bent donzig lief,

alles behalve hard.

Je omringt me, verwart

me en verwarmt me.

Je leert me, bestudeert me,

vormt je naar mijn lijf.

Als een levenslange

favoriete fauteuil.