“Doe die benen open!”, snauwde hij terwijl hij me een slag in het gezicht toediende. Ik probeerde me weg te wringen en om hulp te roepen, maar de adem werd me ontnomen door de reusachtige hand op mijn keel. Mijn benen hield ik stijf dicht, hij mocht en zou zich er niet tussen wringen. Ik wilde het niet, niet nu, niet op deze manier. Ik dacht dat hij van me hield, ik dacht dat ik goed was voor hem, ik dacht dat hij goed was voor mij. Het begon zo lief, zo normaal. Hij streelde me, wreef zacht over mijn borsten en zoende me alsof ik alles voor hem was. Tot ik zijn hand stopte aan mijn schaambeen. “Nee.”, zei ik. “Nog niet, laat ons nog even wachten. Ik ben hier nog niet klaar voor.” Plots werd hij woedend, sloeg me van zijn bed af en gooide me er dan hardhandig terug op. Hij ging op me zitten dat ik niet weg kon, trok mijn T-shirt en mijn BH uit en negeerde mijn gejammer en gesmeek om te stoppen. Het leek wel of hij me niet hoorde, net zoals zijn buren me niet hoorden wanneer ik gi...