Traag

Het zand zakt.

Traag,

langs het dunne glas.

Ik hoor het stromen. 

Als een door tijd

vertraagde wervelwind.

Verwoestend.

Traag.

Het verwoest de dag

en ook de nacht.

Het knipt de uren

in repen,

die als glassplinters

in mijn hoofd blijven steken.

Ik kijk eens op de klok:

Tik.

Traag.

Zo verwoestend traag.