Lynn Van Hoof

Waar ik ook mag zijn jouw hartslag als slaapritme maakt elk bed een nest.

De buitenkant van het huis ziet er normaal uit gewoon een thuis met een plantje voor de ruit. Kijk maar door het raam de deur is altijd open op de bel prijkt mijn naam je kan zo naar binnen lopen. De inkomhal met kapstok en spullen op de trap douchegel, een bril, een rok al drie dagen, toch wel knap. De woonkamer waar vader verdwijnt in de teevee aan de muur de grote fotokader eronder slaapt de hond tevree. De koelkast in de keuken hangt vol lijstjes en herinnering en op de tafel vol deuken een nog grotere papierverzameling. Op de wc is niets te zien het is een erg saaie troon als het langer duurt misschien zit ik op m’n telefoon. Je hoort het al wel was die in de machine zwiept lijkt wel 120 decibel nu de droger ook nog piept. Even naar de tuin dan kijk naar al die kleuren je ziet we hebben geen tuinman en geen onkruid te bespeuren. Zullen we naar boven of durf je niet? Je moet me geloven er is meer dan wat je ziet. Kijk uit bij de vierde trede daar zijn de schroefjes los ik ben al ee...

Laat je leiden door deining en spoel aan tussen propjes papier, jij weet hoe zinnen zich graag laten wegdrijven. Ze golven en voeren je dronken, je bent gulzig, met de fles aan de mond zou je zomaar verdrinken.

Dat woorden lijnen krassen die gedachten schrappen of  handen uitstrekken die eerst trekkers overhaalden. Dat zinnen messen gooien die kogels splijten of  kinderen genezen  die eerst moesten bloeden. Dat dromen  lichtjes zoeken die verlies verzachten of vredesvuren branden die eerst verdelging schreeuwden.