Het compliment
Wat als ze je zeggen dat je mooi bent? Die ene keer? En je jezelf zou willen wegstoppen in een notendopje, de heuvel afhollen, een stroompje inplonzen en vergeten wegdrijven? Zouden ze het merken? Nee. Je zal knikken, giechelen, blozen, het compliment in je hoofd liefkozen. Nee, je zal niet vergeten wat je niet vergeven kan, de haat, de hoon, die duw in de gang. Die opmerking van die ene man over dat je vlees wat minder kan. Je slikt, je hikt en je knikt. Je mond droog, je ogen nat, je woorden ergens achterin je keel, als een maagzuur- houdende braakneiging die uitblijft. Je denkt er het jouwe van en enkel jij weet het fijne, of dat probeer je. Je hoofd maalt, het zwaard van Damocles hangt boven iedereen, maar mijn uiterlijk is een oplossing waard? Het compliment ben je al lang vergeten. Een milde vorm van Paranoia heeft je overmeesterd, woorden zijn onbetrouwbaar, daden onvoorspelbaar en je verstopt je. De nieuwe jurk een façade van vals ze...