Lynn Van Hoof

Als ik mezelf ooit vergeet, help me dan herinneren. Aan de dagen dat je me liefhad en onze eerste jaren. Hoe de wereld veranderde, hoe ons verhaal begon, herbeleef het met me tot we samen huilen. Toon me foto's van mensen die ik niet mag vergeten. Noem namen zodat ze ook bij mij blijven leven, zelfs al weet ik niet meer precies waarom het pijn doet. Een mens bestaat uit niet meer dan anekdotes, laat me ze herdenken. Wijs me op waar ik voor stond, waar mijn hart van overliep en ik mijn stem voor verhief. Laat me mijn vuisten opnieuw ballen, mijn lip trillen en me weer op een podium wanen. Als ik me strofen herinner, lees het vers met me mee. Als ik mijn wilde jaren uit mijn haren heb geslagen, zorg dan dat ik nog wel de muziek kan smaken. Als ik jouw stem vergeet, niet meer je volume weet, zing voor me. En als ik de teksten niet juist meezing, laat ze fout zijn. Verlies ik wat jij schoonheid vindt, laat me lachen. Je zal zien dat mijn glimlac...

Waarom is het zo ongelofelijk moeilijk te beginnen met een verhaal? Die eerste paar zinnen die het geheel op gang moeten trekken lijken nooit goed genoeg te zijn. Zeker niet om te beschrijven hoe een koppel ‘s ochtends wakker wordt, hoe zij zich naar hem omdraait, haar hand over zijn rug laat glijden en hem wakker maakt met een innige omhelzing en zoenen in de hals. Of hoe hij kreunend geniet van haar aanrakingen en liefst altijd zo wilde wakker worden, en haar met een kus op de neus een mooie ochtend wenst. Hij kijkt haar veelbetekenend aan, zij knikt nee, dat ze over een uur moeten vertrekken. Hij zucht, glijdt beteuterd uit bed en poedelnaakt spurt hij door de ochtendkoude de douche in, zij draait zich nog even om en luistert hoe hij de wereld wakker zingt. Wanneer hij goed en wel afgedroogd is komt hij fluitend de slaapkamer weer in en blijft plots stilstaan. Hij bekijkt haar, hoe het deken als door een interieurarchitect over haar onderbeen gedrap...