Lynn Van Hoof

Ik ben een lappenpop Stukjes stof, en een beetje mens. Reepjes die zichzelf zoeken. Ik smeek, maak me heel. 

Het is net gedichtendag geweest, en dat hebben we goed gevierd. Het waren twee prachtige dagen, 27 en 28 januari 2016. Mooie woorden en stemmen op Voor Woord IV en een geslaagd debuut bij de madammen van Markant, en dat zowel op evenementniveau als dichterniveau. Annelien Mulkers trad voor de eerste keer op en we hebben het geweten, proficiat aan het jonge talent! Verder nog groot nieuws! De bundel Nachtvlinder is zo goed als uitverkocht! Er is nog maar één exemplaar beschikbaar! Wie, oh wie, wordt de gelukkige? 

Het nieuwe jaar is net uit de startblokken en ook ik schiet in actie! We beginnen alvast met twee leuke evenementen, Voor Woord in de bibliotheek Turnhout en Markant gedichtendag. Voor Woord zal, traditiegetrouw, ook op zijn vierde editie doorgaan de dag vóór gedichtendag. Het belooft een waar festijn, waar ik, wederom met trots, het podium zal delen met Tom Driesen, maar ook met Deborah Langman, Dimitri Sterkens e.a. Gedichtendag zelf wordt Markant, en vooral vrouwelijk! Markant is van en voor ondernemende vrouwen, dus moesten de dichters ook vrouwen zijn. Ik zal het podium delen met ervaren én jong Collectief Dichterbij talent, waaronder Gaby Megens, Kaat Van Eijndhoven en kersvers geweld Annelien Mulkers. Voor meer info, check de kalender .

Mijn gezicht is weggeblazen, mijn lijf tot stof verpulverd en ik sta bekend als onbekend. Jullie doen alsof een naam  op een wit kruis er toe doet.

Ben jij vandaag al gek geworden? Het is die stem die verdwaalt tussen je oren en soms, heel soms, maar eigenlijk te vaak, je mond opent. Kan je zwijgen? Of is het te pijnlijk om op je tong te bijten? Stroomt je bloed de verkeerde kant op, als je heel eventjes je gezond verstand gebruikt? 

Ook goud neemt zijn tijd om te harden, en ook al breekt het, gesmolten wordt het terug edel.

Ik besta uit littekens, oud en vervaagd zijn ze taai, als een lederen schoen waar zelfs een jonge pup niet doorheen bijt. Jong en rozerood zijn ze wild, als een impulsaankoop  met je kredietkaart. Met alle gevolgen van dien. 

Ze kijkt verbouwereerd naar haar handen. Haar trillende, bebloede handen. Haar adem stokt en een braakneiging golft door haar lijf.  “Wat heb ik gedaan?” Fluistert ze. Ze schrikt van haar eigen, plots onherkenbare stem. Het klinkt schor, alsof ze uren heeft staan schreeuwen. Ja, ze heeft staan schreeuwen, tegen voorbijgangers, moeders en vaders met hun kinderen, tegen mensen waar ze voorheen nooit iets tegen heeft gezegd. Het waren vreemden, en blijkbaar heeft ze er tegen staan schreeuwen. Ze denkt na en glijdt met haar blik langzaam langs de lakens op haar bed, langs het oude jachtgeweer dat ooit tegen de muur hing bij haar grootouders. Het is een erfstuk, nog in prima conditie, waar haar grootvader vaak mee ging jagen. Als kind genoot ze van zijn verhalen, hoe hij stoer wilde doen maar altijd miste. Hij was een te zachtaardige man om weerloze dieren neer te schieten. Hij draait zich vast om in zijn graf! Het geweer dat altijd miste schoot vandaag meermaals raak. Ze begint zach...