1. Dinsdagochtend, weer zo’n dag. Lena zucht diep. Weer zinloos sollicitaties opsturen, weer rekeningen betalen en ontdekken dat je net wel of net niet rond komt, weer die eenzaamheid. Ze slentert naar de keuken, maakt een pot koffie en zet de computer aan. Ze opent haar mailbox en kreunt bij elke afwijzingsmail. Op gesprek komen mag zelfs niet, waarschijnlijk heeft ze niet genoeg ervaring en dat ze geen rijbewijs heeft zal ook niet veel helpen. En dat terwijl de staat maar niet begrijpt hoe het toch komt dat zij, als jonge vrouw, geen job vindt. Een beetje hulp zou al veel zijn. Ze zit ondertussen op het punt dat het haar niets kan schelen hoe een gesprek voor een job is gegaan en al zeker niet hoe ze dat gesprek doet. Ze kent de basisvragen en weet ook wat er op te antwoorden, maar de rest boeit haar niet meer, een nee krijgt ze toch. Ze is wat brutaler geworden op sollicitatiegesprekken, hopelijk werkt dat. Het schijnt dat je brutaal moet zijn om een job te vangen en eigenlijk zit ...