Lynn Van Hoof

Het was m'n moeder die me vond. Op één januari in comateuze toestand in de inkomhal. Het nieuwe jaar was met veel drank ingeluid, mijn bed had ik niet meer gehaald. Ik werd net een beetje wakker toen ik de sleutel in het slot hoorde kraken en mijn moeder met een zucht binnenstapte. 'Jan, sta eens op.' Er klonk diepe teleurstelling in moeders stem en ze schopte me zachtjes in de ribben. 'Vooruit jongen, je maakt je belachelijk.' Ze sliste de woorden venijnig door haar tanden en schopte wat harder terwijl ze langs me liep. Gelukkig lag er geen plas braaksel, ze had me er met de neus ingeduwd. Terwijl ik krampachtig rechtstrompelde mompelde ik een verontschuldiging. Ik kwam te snel recht en een hevige pijnscheut flitste achter mijn ogen, ik hield ze dan maar wijselijk dicht. 'Dat je nieuwjaar viert begrijp ik, maar overdrijf je nu niet een beetje? Je moest eens zien hoe je er uit ziet!' Streng trok m'n moeder me recht bij de arm en sleurde me de woonka...

Zijn stem klonk als een heerschappij, maar de walvis vertikte revolutioneerde ramde zijn storm tot de zon blonk op zijn parelmoer.

Iedereen kent de film Cast Away met Tom Hanks, gebaseerd op het boek Robinson Crusoe van Daniel Defoe. Aangenomen wordt dat Defoe zijn mosterd haalde bij het verhaal van Alexander Selkirk. Selkirk was de zoon van een Schotse schoenmaker in de 17de - 18de eeuw. Hij was rebels en werd op 17 augustus 1695 dan ook op het matje geroepen door de kerk. Hij was afwezig: ‘Did not compear, having gone away to the seas’. Selkirk had zich aangesloten bij piraten en bevoer de Zuidelijke Zeeën. In 1703 monsterde hij aan bij de galei Cinque Ports als zeilmeester, maar liet zich aan wal zetten, op een eiland in het Juan Fernandes-archipel voor de Chileens kust, omdat hij het schip niet zeewaardig vond. Daar verbleef hij 4 jaar en 4 maanden alleen en werd op 2 februari 1709, 312 jaar geleden, opgepikt door kapitein Woodes Rogers. Daar werd hij in dienst genomen en later tot kapitein benoemd. Pas in 1712 kwam Selkirk thuis. Selkirk trouwde stiekem, maar vertrok weer naar zee. Hij overlee...

Berecht me niet, ik ben al een gevangene, blootgesteld aan verwaande blikken die los door mijn borst lassen en eerder de diepte zien van het water dat ik voed. Elke zomer lig ik aanbiddelijk stil tussen het rumoer van jong geweld en verliefde stellen, toch wacht ik rusteloos tot het water dromen brengt. 

Soms kan ik je proeven Bitter Zoet Zout Tintelend als tuttifrutti Ik smak Soms kan ik je zien Letters Dansen Kleuren Stroboscopisch scherp Ik sluit. Nee, ik open! Want ik voel je gieren Door wat ik denk dat mijn ziel moet zijn.