Lynn Van Hoof

Wat is wetenschap? Schap van het weten? Atomen in broeiketels gewassen van mijten met profijten op de winst? Verweven in webben van planten, plannen en catastrofaal vermanen? Nergens geraken, alles kraken? En denk maar eens aan tijd, verloren in pijn gedragen door witte handen verbrand door het zuur in de appel, gevallen op Newton's hoofd.

Tijd loopt zichzelf voorbij, vergeet verleden, ontwijkt toekomst en groeit van ent naar boom, elke tak een moment, het loopt, als een machine, radertjes en boordcomputers, progresseren, einde loos updaten geen tijd voor een terugblik of toekomstkijk, het loopt zichzelf voorbij.

Het klopt me aan, bonkt tegen mijn slapen tussen mijn hersenlobben een hoefslag tegen mijn neus zaait paniek door lijf en leden, mijn nerven met toortsen, hooivorken ramt mijn poorten, verdedig ik mijn vesting dan slaan de stallen in vlam, paarden op hol en ik ik verberg me in de voorraadschuur, mijn verloren zin, zal later instorten en me verder vergeten.

(Na een lange afwezigheid door een zeer vervelend en hardnekkig verlies van inspiratie kunnen jullie weer 'genieten' van mijn schrijfsels.) Ruiter ------ In het koninkrijk van de ruiter kent niemand het gezicht Hij voert zijn ros langs korte paden en lege stegen Het gedreun kaatst langs muren en vindt een weg Draagt verder het loden hart in het koninkrijk van de ruiter kent niemand het gezicht.